High tea...

Marie-Louise hadden we onlangs een cadeau-bon gegeven voor een High Tea... Voor haar verjaardag. Natuurlijk mocht zij kiezen waar en ook met wie... maar dat was al besproken... zij en ikke dus... Vorige week een dag geprikt, dan zou zij ook herfstvakantie hebben...
Geleidelijk door de week ging het steeds minder goed. Tegen Marco had ik in het begin van de week al te kennen gegeven dat ik 'zo' niet dat stuk zou durven/moeten rijden... Nog een stukje verder de week in heb ik gevraagd of hij me dan zou kunnen brengen..... Moeilijk om te vragen, jawel.... Maar ik wilde koste wat kost het niet afzeggen voor Marie-Louise. Ik voelde dat ze er veel zin in had en ik wilde haar echt niet teleurstellen. Maar donderdagavond gaf ik voor mezelf toe dat dit echt geen goed idee was... Naast alle andere dingetjes die er zijn zou ik haar waarschijnlijk niet eens kunnen verstaan in zo'n restaurantje... Hier thuis in rust een gesprek volgen is al niet te doen. Dus heb ik haar een berichtje gestuurd... Dat het écht niet ging en of ze dan niet naar mij kon komen.... Heeeeeeel erg moeilijk om te vragen... Maar ik weet dat ik dat bij haar kan...
We hebben samen hier een heel waardevol fijne middag gehad. Eentje om nooit te vergeten. Ze liet me keer op keer huilen op haar schouder. Als een kind heb ik gejankt, met vette uithalen. En dat kon bij haar... Haar rust straalde zo door dat ik er voelbaar rustiger van werd. Nog nooit hebben we elkaar eigenlijk zo dichtbij toegelaten... Wat mooi dat we dat nu hebben gekund... Dankbaar. xxxxxxx

mini High-Tea'tje dan maar