Kim Kivits - Berichten

 Kim Kivits 

Lieve Kim,

Respect voor jou!!!! Hoe jij de draad zo dapper weer oppakt en doorgaat....... na zo'n zwaar verlies... Maar meid... ik kan het niet laten om te zeggen.... *neem ook de tijd voor jezelf om dit te vewerken.... gun jezelf alsjeblieft ook een beetje ruimte. Je bent altijd zoooo lief en goed voor anderen..... ben dat ook es voor jezelf lieve Kim.
Effe uit mijn hart, liefs Judy.

Deze foto is gemaakt op de terugweg van de afscheid van jouw mama...
Het doet me heel veel.....

Chemo nr 9

Bloeddruk is te hoog... Bieke moest even naar dr. Geboers bellen hoe en wat. Over een half uur weer opmeten. Ik schrok even dat het anders niet door kon gaan. Maar dat is niet. Ze geven dan gewoon iets erbij wat die bloeddruk dan verlaagt... blijkbaar is Avastin bloeddrukverhogend. 

Half uur later was ie gezakt en konden ze de chemo bestellen bij de apotheek...

Ook weer een erg goed gesprek gehad met Karen van Palliatieve zorg. Engel!

Deze zijn genomen net buiten het ziekenhuis. 

oh ja, recept gekregen voor pillen erbij voor de bloeddruk en ook een zalfje voor in de neus. Heb steeds vaker een bloedneus en 't voelt zo gevoelig... heeft iets te maken met bloedplaatjes die niet stollen en slijmvliezen die beschadigd zijn.

notaris...

Eerste afspraak bij de notaris... de mogelijkheden bespreken. Berekeningen. Snap er allemaal niet veel van...
Volgende week terug om mijn testament op te laten stellen...

Pruik versus muts

Vandaag regeerde mama heel enthousiast op mijn pruik... wel leuk! Deze week heb ik m eigenlijk wel elke dag opgehad en het voelde eigenlijk wel oké... beter als die debiele mutsjes.... toch vind ik mijn eigen haartjes ook niet echt verkeerd. Voor thuis dan he! Het is natuurlijk erg dun maar ik ben niet kaal zoals bij de eerste keer chemo... hoop dat het zo blijft.... Al weet je nooit iets zeker met die klote kanker.

naar verjaardag van Liza

Voel me vandaag niet zo fit... zou het liefst thuisblijven. Maar liza was woensdag jarig. Dus wel even gaan feliciteren. Lars is fijn mee. Zonder morren. SCHAT!!!!

 

fijne mensen.

Heb ik gisteren weer te veel gezegd? Teveel geluld over mezelf? ERG! Maar Geert en Anja zijn zulke fijne luisteraars..... Niet meer doen Judy!!!!

normaal doen......

Vandaag ga ik proberen om niet bezig te zijn met 'laatste keer dit, laatste keer dat...' Gewoon even proberen te leven hoe ik anders ook zou doen......

Voel me  niet lekker. Last van keel hals en mond. Ook druk op de borst...

een heerlijk zonnige vrije dag!

Donderdag

Zo lekker in de tuin getut. Beetje snoeien en fatsoeneren. Heerlijk! Toen een heerlijke lunch voor mezekf gemaakt met gerookte zalm,  ijsbergsla, tomaat en gekruide kwark. Zaaaaaaaalig! En daarna met een glaasje ( of 2) wijn op de hangmat in de zon. Gewoon omdat het kan! Genieten!!! In slaap gevallen..... zulke dagen mogen er meer wezen.♡

Afgesproken met Anne (sis)

 Anne zou mij leren hoe je taarten moet versieren. Heel leuk! Ik persoonlijk vindt het toch te veel moeite voor iets wat je toch opeet........ Maar het was heel leuk om te doen.
Verder lekker bijkletsen. Anne is zo betrokken bij mij en hoe het gaat. Heel lief en een grote steun...

Anne heeft me ook nog eens verwend met een heerlijk pakket!!! De Happinezz waar ik dol op ben, Cappuccino en overheerlijke chocolaatjes!!! En alsof dat nog niet genoeg is.... een lieve Boeddha ....
Zoooooo lief van je sis xxxxxxxxx

chemo nr 8

Allemaal heel goed gegaan. Wel leuk, mijn bloeddruk was goed! Dat kan in de krant!!!

Ook weer een heel fijn gesprek gehad met Karen. Over al het gezeik op vakantie en trouwen. Wel fijn om het kwijt te kunnen.

Vandaag mijn pruik op gehad. En ik voelde me eigenlijk veel beter... Jammer dat ik dat niet in Amerika vaker heb gedaan. 't voelt "minder ziek"

Monique................

Onwerkelijk hard...

mijne moet dicht!!!

Ik weet het zeker.... ik wil niet worden opgebaard als ik overleden ben. Niemand hoeft me zo te zien. Het is iets heel persoonlijks. Iets prive. Ze moeten me maar herinneren zoals ik in hun ogen was.En hopelijk is dat een beetje mooi......

Monique... afscheid....

Afscheid van Monique. Ik ben alleen gegaan... Zo onwerkelijk nog. Wat waren ze allemaal dapper. Niet te geloven. Ik heb haar gezien. Had ik misschien niet moeten doen... Ach arme maatje, wat een kutzooi he!
Wat zal ik jouw 'weten hoe het is' missen!!!

 

Deze foto is gemaakt op de terugweg naar huis....

Maandag chemo nr 7

 

Lange chemodag. Pas om 14.45 thuis vanaf 8.30. 

Maar absoluut niet vervelend. Die meiden zijn zó gezellig!!! 

Ook op gesprek bij Dr. Geboers. En met Karen..... En dokter Altintas is even langs geweest. Ze was zo benieuwd hoe het met me ging. En ze vond dat ik er zo goed uitzag. Stralend.... En vroeg naar de vakantie. Ze was heel lief en hartelijk. Zo fijn om me niet een nummertje te voelen hier... 

Zondag

Hij vindt mij een trut. Ik vind hem een zak... wat nu???

Pracht kaart!

Super kaart van Paul en Marie-Louise

Alone in San Francisco

Een dagje alleen San Fransisco. De mannen gaan naar Alcatraz en een of andere sience iets. Zo ontzettend behoefte om mijn eigen ding te doen. In mijn eigen tempo en met niemand rekening hoeven houden.  Het was een zalige dag. Zoveel gezien en gedaan. De vrijheid, de zelfstandigheid, zelf keuzes maken. Gewoon op een bankje zitten en naar mensen kijken. Zo boeiend.  SF bruist van leven.  Van een lunch genoten gewoon lekker op een plein waar van alles te zien was. Daar stond ook een man te zingen en saxofoon te spelen... Dryfuss of zo. Thuis maar even googelen. Een liedje ontroerde me en daar zat ik dan... alleen te janken...  Ook hier ben ik niks bijzonders, onzichtbaar, er niet toe doend... Alleen... alles gaat gewoon door. Ik vraag me steeds af of er mensen zijn die, als ze mij met m'n hoofddoekje zien, dat koppelen aan kanker. Of ben ik de enige die echt kijkt naar de mens en verder denkt dan wat je ziet... D'r was een keer een blik van verstandhouding, een glimlach. Maar dat was van een Moslimvrouw.  Misschien denkt iedereen  dat ik dat ben. Gewoon Moslima. Er is geen een keer op deze reis iemand geweest die iets vroeg of zei daarover. Is dat desinteresse of gewoon niet durven. Het is natuurlijk ook niet netjes om dat rechtuit te vragen. Maar het is wel iets waar ik voortdurend mee bezig ben.... Al zeg ik daar ook tegen de mannen heel weinig over. Me steeds groot houden.

En dan me rot voelen omdat ik vind dat er geen rekening mee gehouden wordt... zij zeuren over moe zijn.... en dan denk ik...pffffff...ik ben degene die mag klagen!

2 april

dinsdag 2 april

drive thru wedding... 1 april!