lulhannus!

Op Facebook... "Deze wil ik graag, Sinterklaas" 
En dan een foto van een mooi blinkende auto in de showroom.

"... het leven gaat dus echt gewoon door T.?"
Ja... ik heb het gewoon geplaatst! En hem gelijk ontvriend, zoals dat zo mooi heet.

Deze vader van 2 kinderen hield een blog bij over de strijd tegen kanker. Zijn vrouw had borstkanker. Vorig jaar december is ze overleden... Binnen no time was er een nieuwe blog met nieuwe passende titel. Over het leven na..., nu met zijn drietjes. Al heel snel naar mijn idee, kwam er het verhaal over, jawel, de nieuwe vriendin... Allerlei cliches om de boel goed te praten, en aan de reacties te zien was iedereen heel blij voor hem.... Ik niet, ik dacht maar steeds aan háár! Iedere keer met verbazing las ik dan weer zo'n blogje... het maakte me steeds een beetje bozer... Foto's op het strand met haar, de nieuwe, in innige omarming... Juist daar waar M nog geen half jaar eerder met haar gezin hun laatste uitje beleefden. Met hulp een speciale ambulance, stichting doe een wens of zoiets....
En dan weer es een foto van dit of van dat, met de kinderen, ja want nu hebben ze een gezin met vijf kinderen!....  
Deze man heeft het toen allemaal zo mooi verwoord en ik leefde echt met hun mee... Maar nu kan ik dat niet meer... Ik weet het, je kunt en mág er geen datum op zetten... maar ik vind het wel verrekes snel gaan. In mijn beleving geeft hij zijn nog jonge kinderen mee, dat mensen gewoon inwisselbaar zijn... ja, ook moeders dus... 
Deze man heeft mij ooit een reactie gestuurd "blijven communiceren" zei die. "Tot het laatst"... 
Blijkbaar is deze man érg goed in communiceren... 

sooooo, dat was even een hoop gal! Truste!