met Lisbeth precaire dingen besproken. Ze heeft weer uitgelegd over het verschil tussen palliatieve sedatie en euthanasie.... Het is iets wat je ook van tevoren met je huisarts moet bespreken... of zij daar ook toe bereid is... euthanasie... Er zijn natuurlijk allerlei regels en wetgeving aan gebonden. Euthanasie klinkt natuurlijk heel heftig maar we zijn het er samen over eens dat je dingen niet onnodig langer hoeft te rekken dan nodig is. Wanneer is het nog zinvol? Hoelang is het dragelijk voor alle betrokkenen. Ik vind dat als ik er niet meer ben als Judy, als ik verzorgd moet worden, gewassen, naar de wc geholpen moet worden (of erger!!) en dat soort dingen, dat is voor mij al een grens te ver... Al weet ik ook dat je je grenzen iedere keer weer verlegd. Wie weet vind ik het dan nog wel leefbaar?
Maar wanneer ik zelf niet meer in staat ben om bij volle bewustzijn beslissingen te nemen, ben je eigenlijk al te laat. Dan kom je automatisch in de molen van in bed liggen, niks meer zelf kunnen en pijnbestrijding. En met allerlei medicatie zorgen ze ervoor dat alle opkomend bijwerkingen zoveel mogelijk worden onderdrukt... het is wel iets wat je goed moet overwegen en bespreken van tevoren. Tot hoever... Morgen komt de huisarts en die neemt de papieren mee om het wettelijk in orde te maken. NIET dat het dan automatisch zó gaat lopen en niet anders. Maar dan is het tenminste op tijd geregeld. Lisbeth is er op een fijne manier toch heel duidelijk over. Maakt ons bewust van waar we toch rekening mee moeten houden. Dat is wel goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten