Lisa

Vandaag bloemen gebracht naar Lisa. Had ik veel eerder willen doen. Ach arm ding!! Plat!!!
Op zondag mocht ze naar huis. Maar ze ziet er opgewekt en fief uit. Met haar twee drainpotten bungelend aan haar arm en haar spierwitte steunkousen tegen de trombose .........  Ik hoop zoooooo dat ze voorspoedig herstelt!!! Het is een lieverd!!!!!

huilen

Gisteren was ik zo chagrijnig. Terneergeslagen is misschien een beter woord. De vooruitzicht om weer naar het ziekenhuis te gaan staat me steeds meer tegen... Zit zelfs al uitwegen te zoeken. Als ik nu gewoon even bel dat ik niet kom... oh nee, dat gaat helemaal niet.... Vandaag hoefden we pas om 15.00 op Lab te zijn. 16.10 bij de onc. Het wachten duurde vreselijk lang in dat hete bedompte wachthok. Heel erg lang!! Maar dokter A. neemt dan ook wel echt de tijd voor je. Ik vond het een erg fijn gesprek. Ze vroeg ook naar mijn kwaliteit van leven, of ik nog kon genieten, of ik nog leuke dingen doe, of ik nu ánders leef, hoe het met mijn zoon gaat, of hij beseft hoe het ervoor staat, enz enz enz.... Ze luisterde betrokken en vertelde ook over een verlies binnen haar eigen familie. Niet zomaar om dat te vertellen maar om aan te geven wat nog belangrijk is... om dingen nog te bespreken met elkaar, hoe moeilijk ook... Ze had me laten huilen, verschillende keren. Dan zegt ze dat ik niet moet huilen en ik zeg; doe ik ook niet!!! En ze zei dat ik zo mooi huil.... Ik voel echt dat ze begaan is met mij... voelt fijn...

Nou, de bloeduitslagen...... Chemo kan niet doorgaan op woensdag, de witte bloedlichaampjes zijn te laag. Rond de 900....Ik stond perplex! Dat had ik helemaal niet verwacht omdat ik me lichamelijk heel goed voel naar omstandigheden... (met kleine uitzonderingen)... Het betekent dat mijn lichaam zichzelf nog niet goed genoeg  heeft hersteld voor een volgende dot vergif... Belachelijke reactie maar ik dacht: joepie! Woensdag VRIJ!!! Hoezo beu?

In de auto naar het ziekenhuis was ik stil en huilde. Kon niet stoppen. Bijna daar vroeg Marco: "gaat het?". Ik knikte en wees. Naar het nummerplaat van de auto voor ons... ***-BEU-***

Friesland

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

drie daagjes Friesland...

Wat was het fijn! Met z'n tweetjes erop uit.
Een heerlijk (luxe!) hotel, lekker eten en drinken en een heel erg mooie omgeving.
Dit kregen we gewoon nog cadeau, zo voelde het een beetje... 5 maanden geleden hadden we niet gedacht dat........ en nu zijn we gewoon wéér samen op vakantie. Al is de kanker en alles wat daaraan vasthangt nooit helemaal uit mijn hoofd, ik heb ontzettend genoten! Wij allebei...

bijzondere ontmoeting...

Ergens onderweg... hield het fietspad op en was er water... Bleek een pontje over te varen... De meneer kwam er meteen aangevaren toen hij ons zag. Met mijn gehuurde scooter was ik een beetje aan het hannesen en vroeg of Marco het voor mij op het bootje wilde zetten... Beschaamd zei ik tegen de pontjesvaarder "ik vind het allemaal maar dood-eng met dat ding".... En uit het niets zegt hij "nou ik denk dat jullie wel meer enge dingen hebben meegemaakt". Als aan de grond genageld wist ik niks uit te brengen.... Helemaal perplex stamelde ik..... "hier weet ik niks op te zeggen"..... Als afscheid zei die: "heel veel succes met alles jongens!" Met tranen in mijn ogen sukkelde ik van die pont af met mijn stoere scooter...
Nog even draaide ik om en zei tegen hem; "U bent Lief!!"
En hij wuifde mij een kushand toe........



Godverdomme wat heeft dit me geraakt!!!
Ik huil nog als ik dit schrijf.
Bedankt lieve pontjes meneer...

Aktie in bed!

tijd

Deze heb ik van Marco gekregen...
"omdat je nog zo weinig tijd hebt".... of zoiets.
Fijn dat we daar samen gewoon over kunnen geinen.....

Lisa...

Morgen is dé dag voor Lisa... Haar borst gaat verwijderd worden. En ook haar eierstokken. Erg. Ik denk veel aan haar, tussendoor...

Kutkanker!!!

Onderweg naar huis

Vanuit Tilburg even bij de Bockenreyder gestopt voor een Kriekje. Wat een leuke plek!
De kaart vind ik zooo grappig, alles op z'n Tilburgs.... of is dat Esbeek's....

Zaterdag

me in my little black dress, hahaha.

19 juli

Ouw kaartje aan pa

geen schatje!!!

nee... ik bén helemaal geen schatje!!! Dat kunnen mijn mannen je wel vertellen! En mijn moeder... Hoe onredelijk ik kan lopen flippen soms.... Gisteren  gebeurde het weer... het was half elf  's avonds en ergens bij ons achter hadden ze blijkbaar feest... Ik hoorde alleen maar het gekwék van die kinderen en werd er gek van. Som (vaak) kan ik gewoon niet tegen bepaalde geluiden... Ik raak er woest van! Er overkomt me een gevoel van haat tegen alles!!! En ja, dan ben ik dus geen schatje..... Erg.........

trots op man!

10 kilometer binnen een uur gelopen!!

20-7

  

 

lief!

18 juli

Liza en de meiden zijn vandaag geweest. En mom! Het was een fijne gezellige middag, sieraden zitten maken en in de tuin onder de grote boom gepicnict. Mam  had gezorgd voor het eten, super!

17 juli

stom stom... zag ik daar nu zo tegenop? Eén belletje en niks aan de hand. Die en die formulier downloaden invullen en opsturen en dan komt het helemaal in orde.... Pffffff.......weer een probleempje de wereld uit......
Een paar dagen geleden zagen we dat bij mijn Pensioenfonds, Marco niet als partner geregistreerd staat. Dus een flink jaarlijks bedrag zou niet naar hem gaan straks. Wisten wij veel......

Boek van spacemams!

 

Wat een verrassing. Anne spacemams heeft een boek uitgebracht!! En mij gewoon een exemplaar toegestuurd!!! Lief! De meeste verhalen die erin staan ken ik van Anne's blog en ook van facebook. Maar wel heel leuk zo in boekvorm!!! Trots op haar!

(......maar ergens ook een klein steekje jaloezie, omdat dat iets is wat ik ook had willen doen.... een boek schrijven...........)

 

zondag 14 juli

Heerlijk fietstochtje met z'n drietjes.

 

 

Zaterdag 13 juli

Veel in bed gelegen... niet lekker. Niet ziek maar gewoon slap en geen energie. En nergens zin in... heb even in de tuin gewerkt maar dat ging zo traag en moeizaam. Wel even de zwarte tulpenbollen die ik van Lars heb gehad in Amsterdam in de grond gedaan. Ik ben zo benieuwd of ik die nog ga zien bloeien volgend jaar...

12 juli

Baal...... zoveel te doen maar mijn lijf en hoofd roepen dat ik moet gaan liggen. Vind ik niet leuk!!! Het is 14.00 en de zon schijnt buiten... Baal...

goed gesprek met Karen

Gesprek met karen gehad. Ik heb aangegeven dat ik echt niet in dit ziekenhuis wil doodgaan! Niet vanwege de zorg want die is hier prima. maar vanwege het gebouw en wat het uitstraalt...En ook omdat Nora hier is overleden. En Marleen, de mevrouw die 2 jaar geleden bij mijn borstamputatie bij mij op de kamer lag. En ze zijn er nog steeds aan het verbouwen! Ik wil gewoon lekker in rust thuis op een bank bij het raam... Met haar over gehad dat het voor mij en ons heel belangrijk is om thuis te kunnen sterven.We hebben ook Lars besproken. Dat hij er heel weinig over praat waardoor het voor mij lijkt alsof het hem allemaal niet veel doet.... Dat maakt me erg verdrietig. Gisteren heb ik eruit gegooid naar hem toe "for if you give a shit!!!!"... Ook niet verantwoord, dat weet ik, maar soms.... Karen geeft me tips hoe ik het zou kunnen aanpakken en verteld dat niet elk kind op dezelfde manier omgaat met verdriet en verlies. Ze heeft me een boek meegegeven over ..kinderen en......omgaan met verlies. Ik heb het nog steeds niet gelezen... Niet dat ik het niet interessant vind... misschien te confronterend... En het idee...'mijn kind is toch anders daarin..."

Postel

 

's middags een ijsje gegeten in Postel en daar even rondgelopen. Ook in de kruidentuin.
Veel van die planten heb ik ook in de tuin staan. Leuk om te zien.

Ja hoor...'t loopt weer...

Alweer geen zin in chemo vandaag. Het was gelukkig snel gebeurd, 3 uurtjes. Dat komt omdat Dr. Geboers het gisteren al had vrijgegeven omdat mijn bloed goed was. Dat scheelt weer tijd van labo.

Heb me helemaal afgesloten van andere jeppende 'lotgenoten' die vol overgave zaten te vertellen net alsof het om iets leuks gaat... Ik denk bij mezelf wacht maar, tot jullie wat verder in het proces zijn. Ik denk ook dat ik er anders bijzit omdat mijn omstandigheden anders zijn. Zij zijn nog in de waan dat ze gaan genezen, of hebben in ieder geval nog die hoop. Ik weet dat het voor mij anders is... ik ga hieraan dood en ik weet niet hoelang ik nog heb... Soms ben ik boos op de buitenwereld. Alles draait gewoon door. Ach, het is niet uit te leggen.......  Ik probeer te genieten van alles en nog wat. En dat lukt vaak ook wel. 

Maar het is constant aanwezig in mijn hoofd....

8 juli

Morgen naar dokter Geboers voor de uitslag van de scan en bloed onderzoeken of ik overmorgen chemo krijg. Het bloed zal wel goed zijn. Voel me vrij goed en niet te moe... Maar over de scan maak ik me wel een beetje zorgen. Nu weer zo'n druk in mijn hoofd en achter mijn oogbollen (hoe zeg je dat netjes?) Het is nu avond dat ik dit schrijf en dan heb ik altijd wel meer last...
In mijn hals breid zich het gebied uit. Nu voel ik het ook in het midden, ter hoogte van dat 'kuiltje'. Ik weet zeker dat het fout is. Voelt hetzelfde als rechts waar de tumor zit, wat ook groter lijkt te worden. Ik voel het zo duidelijk. De linkerkant voelde ik pas een paar weken geleden... Nu voel ik het ook met gewoon slikken... Als ik moe ben erger...

7 juli

Prachtig weer...
Maar dat vonden de buurkinderen dus ook... Heel de dag dat gekrijs en geschreeuw werd ik zo kotsbeu.
Marco had een idee.
Met tegenzin mee, ik wil gewoon thuis zijn!!!
Maar wat wás het goed idee!!!
Zo stil en rustig, zalig. Marco had zelfs een flesje Kriek in zijn rugzak gestopt!
Samen genoten!
 

 

 

7-7

 

 

Zaterdag