Met zijn tweeën naar Geel. Karen heeft ons enigszins weer gerustgesteld wat pijnmedicatie betreft. D'r zijn blijkbaar nog veel meer mogelijkheden. In principe streven ze in de palliatieve zorg naar pijnloos.... Tjee! Ze heeft dat vast al eens gezegd, maar nu komt het binnen, waarschijnlijk omdat het nu relevant is... Ik zie uit naar komende maandag want dan mag ik weer naar dokter Geboers en dan hoop ik dat ze iets sterkers voorschrijf. Jesssss!!! Minder pijn is fijn......
Ook gaat Karen contact opnemen met Ispahan (palliatieve thuiszorgequipe).....Ze heeft al veel eerder informatie hierover meegegeven, al ergens in het begin, maar wij denken nu ook dat het een goed idee is om eens kennis te maken. Zij kunnen ook een rol spelen in bijvoorbeeld wat er vorige week gebeurde. Dat ik 's avonds zo'n ontzettende pijn had dat we niet wisten wat te doen. Als we naar spoed zouden rijden zouden ze me houden. Was ik bang voor... Op zo'n moment zou je dus kunnen bellen met deze mensen en die kunnen je dan adviseren wat je moet doen. En zij nemen desnoods contact op met de dienstdoende arts. Kijk, dat zou vorige week wel fijn zijn geweest. Toen hebben we besloten om het een nachtje aan te kijken en warempel!!! de volgende dag weer 'goed'. Raar ding hoor zo'n lijf!!!! Kheb er ook nooit van gehouwen!!!