belachelijk gewoon!

Het is toch gewoon belachelijk!!!
Dat een vrouw van mijn leeftijd zich bezig moet houden met zaken als rouwbrieven, crematie, gedachtenis-prentjes, bloemen, muziek en zoveel meer..... Af en toe wordt ik daar zooooo ontzettend boos van! Ik vind het zo oneerlijk!!! Ik heb ons leventje zo met zorg en liefde en toewijding gemaakt tot wat het nu is... We hebben alles wat een mens zich zou wensen. We wonen in een huis wat een thuis is geworden , mede door mijn handen... En nu moet ik datalles  achterlaten, alsof het niks is... Mag ik daar even heel triest over worden?
Alles voor niks? Een weggegooid leven...? Nee dat ook weer niet.... maar het is niet áf... Ik vind het moeilijk, dit afscheid nemen... De pijn in mijn lijf versterkt alleen maar dat gevoel... het komt naderbij... en toch weet je het ook niet. Wat een klotespelletje dat het leven met me speelt. En altijd al heeft gedaan! Als het niet het ene was dan was het wel het andere..... Mijn droom van een boek schrijven kan ik ook wel op mijn buik schrijven! Staat zoveel op papier, zoveel dagboeken, zoveel verhalen... maar de tijd ontbreekt om dat in te voeren op de computer.... ach what the hell! Is natuurlijk ook helemaal niet boeiend....
Weltrusten! Morgen gaan we er weer tegenaan, met goede moed! xxx