Vandaag bij een oude vriendin geweest. Zoals met zoveel mensen in mijn leven, een hele tijd uit het oog geweest, want zo gaat het leven... Maar dan tref je mekaar weer en dan is er binnen een seconde dat vertrouwde gevoel weer terug. Heel mooi!
Zij hebben 4 maanden geleden hun vierde kindje gekregen. Een zoontje. Maar het is niet goed met hem. Heel erg niet goed! Het houdt me veel bezig. Heb hem vandaag dus gezien. En mogen vasthouden. Hoe kan het toch zijn, dat een kindje, zo mooi en compleet, in werkelijkheid zo verschrikkelijk ziek is? Hoe onmenselijk oneerlijk! Maar in plaats van gebroken ouders aan te treffen, zie ik zoveel kracht.
Bewondering en veel warmte voel ik voor deze mensen...
Super heftig!!
BeantwoordenVerwijderen