ziek

Gisteravond was schrikken. Ik voelde me zo ziek. De buikpijn was niet te harden. Bovenin de buik. (ik heb nooit buikpijn!) Ik kon geen enkele positie vinden waarin de pijn minder werd. Wegpuffen hielp niet, ontspanningsoefeningen niet, op handen en knieën op de grond ook niet... Koude zweet over mijn lijf. Zo bang. D'r ging van alles door me heen. Dat het nu ging beginnen. Het punt waar we zo bang voor zijn. Dat er iets is waardoor het ineens heel snel gaat. Om 20.00 wist ik het zeker; ik wilde naar 't ziekenhuis.   Marco deed zijn schoenen al aan. Lars vroeg of hij mee mocht. En ik ging even iets fatsoenlijks aantrekken en mezelf besproeien met deo om de lucht van ziek zijn te verdrijven. En terwijl ik dit allemaal aan het doen was... verdween de pijn...... NAH!!! Vol ongeloof maar heel blij dat het weer ging, op de bank. Niks gegeten, dat durfde ik niet. Geen last meer gehad! Pfoe!!!!