Ik besef dat het wel
heel stil is aan deze kant... sorry als ik je eigenlijk niet zo goed op de
hoogte hou van dingen. Het is soms allemaal zoveel dat ik het zelf niet op een
rij krijg, laat staan dat ik er over moet vertellen... En wanneer het op een rij
is (.....) is het niet meer relevant.... De laatste 2 weken zit ik een beetje in een dip.... vandaar nóg stiller.... Maar goed.... Marco heeft op zijn werk kunnen
regelen dat hij voortaan de woensdagen vrij heeft. Hij werkt de andere dagen een
uur langer en de overige uren zijn z’n snipperuren...
Maandag weer oncoloog
om te kijken hoe het met het bloed zit. Op dag 10 schijnt ie het laagst te zijn.
En op woensdag staat er een Mri van mijn hoofd gepland... Vorige week tóch maar
besloten, op aanmoediging van de oncoloog, om dat te doen. Dan kunnen we óf
dingen uitsluiten, óf behandelen.....(=bestralen....) Ik weet niet of ik in
herhaling val maar ik ben alle onderzoeken en ziekenhuis gedoe zooooooo beu!!
Hopeloos en zinloos voelt het vaak... Deze keer heb ik minder last van de chemo
dan de vorige keer, maar ik voel me gewoon nie lekker. En dat frustreert me want
alles gaat hier gewoon door. Ik wil het zelf allemaal netjes houden maar begin
toe te geven dat het toch wel erg veel energie kost zo. Energie die ik ook
liever in iets anders zou steken. Maar ik durf al iets meer hulp te vragen aan
de mannen dus er zit vooruitgang in... Het is nu niet zo’n gunstige tijd
natuurlijk om hulp in de huishouding aan te vragen, maar ik ga daar binnenkort
achteraan.
Ook moeten we de
lymfedrainage gaan opvoeren omdat ik weer last van pijn had in mijn arm... Van
een keer in de 2 weken, nu weer 2 keer per week...
zucht...
Lars is op dit moment
zijn laatste dingetjes gaan afronden op school en vanmiddag gaan we zijn rapport
halen en oudergesprek. Maar ik verwacht alleen maar lof. Hij doet het zó
goed......
