Pffff ik zit!!! 22.00 dan mag dat wel he? Heb weer uuuuren in de tuin gewerkt. Het heeft iets helends. Als ik daarmee bezig ben denk ik eigenlijk aan niks. Niet aan kanker in ieder geval. Het zijn de momenten dat je stilzit. .. dan komt het meteen weer opzetten. Vandaag een paar keer met Marco gehuild. Hij ook. Ik weet met zijn verdriet geen raad... zo moeilijk... hij heeft het moeilijk. Nergens zin in... "Waar moet ik me op verheugen...?" En daar heb ik dan geen antwoord op...........
