Vandaag zijn we voor de tweede keer naar de Notaris gegaan. Nu voor het opstellen en tekenen van mijn testament. Het is nu goed geregeld. In feite was het dat al maar nu zijn we er zeker van. Dat geeft wel een stukje rust. We hoeven ons geen zorgen te maken over of Marco en Lars kunnen blijven wonen in ons huis. Ook hoeft Marco niet een groot bedrag aan Lars te betalen wanneer hij besluit om het huis te verkopen. Er is een deel van de erfenis voor Lars die pas vrijkomt als hij meerderjarig is. Nu is hij 15.
Het is zo ongelooflijk dat je als jonge vrouw en moeder je testament al aan het regelen bent, niet wetend hoelang je nog te leven hebt... Het maakt me verdrietig en opstandig. Woorden kunnen niet beschrijven hoe ik me voel. In de auto moest ik weer even huilen... Wat een situatie zeg... en daarna gewoon naar de Albert Heijn....... alsof er niks is......
