Hallo lieve hardwerkende mensjes,
Is bij jullie alweer de onrust een beetje uit de lucht na al de commotie
van banen verliezen? Moest veel aan jullie denken!
I wilde even een korte opsomming maken zodat jullie een klein beetje op de
hoogte zijn... Ik loop achter met berichtjes beantwoorden. En niet omdat ik niet
veel meer kan, maar omdat ik zoveel wil. Het is, zoals altijd, hihi, druk in
mijn kop met dingen regelen en afhandelen. Dat kan van alles zijn... Papierwerk
bijwerken dat alles klopt, adressenlijsten up-daten, gekke thuisdingetje die je
mannen dus echt niet kunt laten doen (zoals een nieuwe fotomuur in zwart wit
voor in de keuken...) Verder ook veel met foto’s ordenen voor Lars voor later.
Huisje gezellig houden gaat nog heel goed en vind ik fijn. Alleen de tuin is
bagger, maar ik probeer daar door heen te kijken. Heb net de tweede Mindfulness
training achter de rug en dat helpt wel op sommige vlakken. Vooral ‘mild en
vriendelijk’ met alles en iedereen te zijn, maar óók jezelf!! Ik ben er over te
spreken en wil er zeker meer over weten en lezen. Verder schrijf ik veel, veel
Bloggen (ik heb er 3) en foto’s maken en bewerken... Heerlijk om te doen. Ook al
spullen verder uitzoeken en ‘wegdoen’ van de administratie van mijn pa, de
inboedel staat grotendeels bij mijn broer. Hij weet nog niks van mijn ziek
zijn... Het enige wat rest wat pa betreft is zijn as gaan uitstrooien over de
Noordzee. Dat wilde hij heel graag... Ik mis mijn pa elke dag nog, had niet
gedacht dat het zo moeilijk zou zijn...
Wat de behandeling betreft, dat loopt allemaal soepel. Ze zijn allemaal
super lief voor me en laten me voelen als een BNer. Geen nummertje huppeldepup!
De begeleiding die je krijgt is perfect en je kunt bij iedereen aankloppen of
bellen. De sociale dienst begeleid in meer praktische zaken. Maar weet alles
over alles!! En een Palliatieve zorg team, die je volledig begeleid naar het
einde toe, in samenwerking met de oncoloog. Ook zij volgt mij strikt op, ik mag
om de twee weken naar haar gaan. Tot nu toe herstellen de bloedplaatje zich heel
goed en dat ik weer de volgende chemo kan krijgen. Sommige mensen (meestal
ouderen natuurlijk) kunnen na het bloedonderzoek meteen naar huis. “Geen chemo
vandaag”zeggen ze dan doodleuk. De bijwerkingen vind ik in vergelijking met de
eerste keer minder heftig. Dat komt doordat ze het verspreiden en niet boembats
alles in één keer. Een sessie is 3 weken en dan een week rust. Zit nu in de
tweede sessie. Na de derde gaan ze scans nemen en kijken of de behandeling iets
doet... Dat gaat heel spannend worden. Het zal moeten uitwijzen of verder chemo
wenselijk is. En in hoeverre ‘t lichaam achteruit gaat daarna..... Wij zijn tot
nu toe heel tevreden, want toen we het te horen kregen op 12 februari dachten we
dat het veel sneller zou gaan... De prognose was gewoon erg slecht. Een week
later hebben we gewoon doodleuk besloten dat we met zijn drietjes een bijzondere
reis gaan maken samen, wellicht de laatste. Samen zoveel mogelijk genieten!!
Vrijdag vertrekken we al... we beginnen met 3 dagen Las Vegas. Daarna rijden we
die prachtige robuuste landschappen door, verschillende National parks. En
gewoon op zo’n Amerikaanse snelweg rijden lijkt me het einde. We hebben een kei
toffe grote bak gehuurd, vonden de mannen wel stoer... We eindigen in San
Fransisco. Bij elkaar 2 weken. Supperrrr gaaaafff!!! We hebben er alledrie heel
veel zin in! Het was trouwens ook gewoon een goed medicijn om naast dat andere
ook iets te hebben om naar uit te kijken... Als ik thuiskom wil ik Lente! Kan
dat geregeld worden?
Nou, dat is toch weer een lange geworden.....
Voor jullie allemaal heel veel liefs van Judy xxxxxxxxxx Take care
en nog even...... bedankt voor alle kaartjes, berichtjes, appjes, maar ook
‘thoughts’..........
